 |
|
próbuję wypełnić się szczęściem, teraz,
natychmiast, tak jak wypełnia się filiżankę herbatą
po brzegi, ciepłą i słodką.
|
|
|
|
może i wyglądam spokojnie, ale w głowie zabijałam już tysiące razy.
|
|
|
|
Ciche zachody słońca.
Samotne godziny.
Niezakłócone myśli.
|
|
|
|
ciągle żyjemy jakby na walizkach. tysiące przejść, niepewności, załamań. ciągła prowizorka, tymczasowość, byle do jutra...
|
|
|
|
odlećmy myślami, dziś w tamte czasy,
do tamtych dni które dobrze znamy...
|
|
|
|
zaraz wracam, zaczekaj
na moje ramiona ukołysane chłodem
wieczornego słońca i słone usta z nieszczęścia.
|
|
|
|
stosuję szeroko pojęty mamtowdupizm.
|
|
|
|
zakręcić w słoiku wspomnienia, odstawić na półkę w piwnicy...
|
|
|
|
Dodaj komentarz
