 |
|
Podobno gdy umierasz lecisz, lecisz, lecisz...
|
|
|
|
Zawsze wysil się na chociażby wymuszony uśmiech.
|
|
|
|
Tkwię tutaj, w tym przeklętym miejscu od prawie roku, zawieszona pomiędzy światem żywych i umarłych. Tak blisko jednego i drugiego, jednak poza zasięgiem obydwu, poza granicą śmierci i życia, poza wszystkimi granicami, poza wszystkim.
|
|
|
|
,,Nie ma ludzi niewinnych, są tylko źle przesłuchani'' ~ Bolesław Bierut
|
|
|
|
Przeglądam się w lustrze i stwierdzam, że wyglądam gorzej, niż się spodziewałam. Podkrążone, zaczerwienione oczy? Są! Brak uśmiechu na twarzy? Bingo! Rozmazany makijaż? Tak! I najgorsze... Ten ból w oczach? Niestety, obecny.
|
|
|
|
Czasami zastanawiam się, jak to jest, że nasze życia mogą być takie proste, a my je tak komplikujemy? Niby słuchamy głosów serca czy rozumu, czy czego tam ludzie słuchają, ale to wszystko kłamstwo, jeden wielki bullshit, który tylko zmusza nas, żebyśmy tłumaczyli, że tak powinno być. A my po prostu lubimy do tego stopnia mieszać w naszym poukładanym życiu, żeby stało się jednym wielkim bałaganem. No co poradzić, taka nasza natura. Wiem z doświadczenia.
|
|
|
|
Nie trać czasu na analizowanie głupich czynów głupich ludzi. — Elle Kennedy
|
|
|
|
Czasami muszę przegrać, żeby coś wygrać. Ale wiem jedno - wstać trzeba.
|
|
|
|
Zapewne kojarzysz to uczucie, kiedy wszystko jest idealnie. Sądzisz, że to Twój dzień! A tu dupa. Okazuje się, że ta noc będzie Ci się śnić po nocach. Wszystko zaczyna się grzecznie, a tu jedno słowo wszystko zmienia. Ewentualnie ruch. Uśmiech z twarzy zamienia się w cisze. Po paru sekundach, to do Ciebie dochodzi. Parę łez spływa po Twoich policzkach. I wtedy zawsze się zastanawiasz, jak to możliwe.
Ja się do dzisiaj zastanawiam. I nie mogę znaleźć rozwiązania.
|
|
|
|
Popołudniowe bieganie jest moją rutyną. Rozmyślam wtedy o minionym dniu. Podczas ćwiczeń spotykam różnych ludzi. Przyjaciół, znajomych, wrogów. Pytanie – kim ja jestem?
|
|
|
|
Zapewne kojarzysz to uczucie, kiedy właściwie nie czujesz nic. Jest to dosyć ciekawe uczucie, bo nie opiszesz tego słowami. Nie wiem, jak Ty, ale ja się czuje wtedy zwykłą marionetką, laleczką. Laleczką porcelanową, bo wystarczy jeden ruch, żebym się rozpadła. Marionetką szmacianą, bo wszystko biorę do siebie.
Nie jestem wtedy człowiekiem.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
