 |
|
Tym razem nie chciała, abym ją całował. płakała leżąc na podłodze; i nigdy przedtem ani potem nie słyszałem już takiego płaczu...
|
|
|
|
"Musimy żyć. Na przekór światu, który szydzi z nas każdego dnia. Na przekór temu wszystkiemu, co próbuje ściągnąć nas w dół, ku otchłani.
Musimy żyć. Niekoniecznie dla siebie. Dla innych. Dla tych, którym na nas zależy. Dla tych, których kochamy. Dla tych, którzy kochają nas.
Musimy żyć. I musimy pamiętać, że mamy tylko to życie. Więc żyjmy tak, by na końcu tej ścieżki niczego nie żałować.
Niczego."
|
|
|
|
"Jak się rozstawaliśmy natychmiast brakowało mi tchu. Rozumiesz, jak jego nie było przy mnie (...) był gdzieś daleko, to mnie wszystko bolało. Dusiło się i wszystko mnie bolało. Po tym duszeniu, kiedyś na początku, poznałam, że go kocham."
|
|
|
|
"Jest chujowo, ale stabilnie..."
|
|
|
|
"A umiesz się tak jeszcze uśmiechnąć oczami, z całego serduszka..."
|
|
|
|
"Z czego żyje? Z przyzwyczajenia, proszę pana."
|
|
|
|
"Przychodzi taki dzień, gdy do człowieka dociera, że dalsza tułaczka nie na sensu. Że dokądkolwiek idziesz, zabierasz ze sobą siebie."
|
|
|
|
"Przychodzi taka chwila,kiedy znika wszelka nadzieja,nie ma już ani dumy,ani wiary,ani żadnych oczekiwań czy pragnień.Ta chwila należy do mnie.Jest moja.Wtedy właśnie słyszę ten odgłos;głos miażdżonego umysłu. To nie jest głośny trzask jak przy łamaniu kości,pękaniu kręgosłupa czy zapadnięciu się czaszki.Nie przypomina też cichego chlupnięcia pękającego serca.To dzwiek,który każe się zastanowić jak wielkie cierpienie człowiek jest w stanie znieść,dzwięk który niszczy wspomnienia i sprawia,że słyszą go jedynie diabły w piekle. Słyszysz? To ktoś zwinięty w kłębek szlocha w niekończącą się noc..."
|
|
|
|
Piłam i lubiłam ten stan, kiedy nogi same niosą drogą przez góry, a cały środek, a więc i cały ból w środku, jest wyłączony, jakby się pstryknęło wyłącznikiem i nagle zapadła ciemność. Lubię siedzieć w knajpie, w gwarze i dymie, a potem nagle znaleźć się nie wiadomo jak, w polu kwitnącego lnu i leżeć tam do rana. Umierać. Być tyko połowicznie, nieprzytomnie. Łagodnie nie być. Rano wstać i poczuć ból głowy, przynajmniej wiadomo, co boli. Poczuć pragnienie i móc je ugasić.
|
|
|
|
Nasza miłość wyrzucona jakby była starą gazetą.
Upewnij się, że masz na sobie najlepsze buty wyjściowe.
Idź i weź świat w swoje gorące dłonie.
Chcesz muzyki, Kochanie? Idź potańczyć.
Och, kiedy brakuje ci mojej miłości
i myślisz o tym,
jak dobrze było kiedyś.
Och, i kiedy tęsknisz do mojego dotyku, Kochanie.
Proszę, nie przychodź do mnie z płaczem.
Pamiętaj, że byłeś tym,
który chciał wolności.
Tego właśnie chciałeś,
więc nie przychodź do mnie z płaczem,
nie przychodź z płaczem.
Wyjdź, idź dalej jako ten wolny.
Nastąp na moje serce jakby
to była ziemia pod twoimi stopami.
Znajdź inną miłość, jeśli chcesz,
musisz zrobić cokolwiek chciałbyś zrobić.
Och, ale kiedy noce stają się chłodne,
i kiedy myślisz o tym,
jak dobrze było kiedyś.
Och, i kiedy nie ma cię kto przytulić, Kochanie.
Kiedy czujesz się samotny
i nie możesz dostać tego, czego chcesz,
nie przychodź z płaczem,
z płaczem do mnie, nie.
|
|
|
|
"Nauczona długim doświadczeniem wiem, co robić, gdy opuszcza mnie kolejna osoba, a źle sobie radzę, gdy ktoś chce ze mną zostać, albo próbuje mnie zatrzymać."/// Joanna Bator - Ciemno, prawie noc
|
|
|
|
Dodaj komentarz
