|
Budzę się, ale koszmar nie chce się kończyć. Dalej trwa w najlepsze, targając mną na wszystkie strony. Nic nie chce sie kończyć, nic nie zamierza się uspokajać. Przybija mnie monotonia moich dni. Moją jedyną rozrywką jest siadanie w oknie, oglądanie jak wstaje dzień i odpalanie kolejnych papierosów... Jedyne, co czuję to dym nikotynowy krzątający się po moich płucach, pokoju... Czasem myślę, że mogłabym kochać tak mocno, że wszystko inne mogłobyć nie ważne. Co jednak sprawia, że odpycham od siebie wszelkie uczucia? Nie wiem, ciągle się nad tym zastanawiam. W galopie moich myśli, wyścigu uczuć zaczynam się już zatracać i w pełni oddawać się pokusom... Nic dla mnie nie jest już ważne, nic nie stawiam ponad to wszystko. Doskonale wiem, ze jeżeli jakaś rzecz stanowiłaby wyższość nad innymi - odeszłaby najszybciej... Boję się.
|
Dodaj komentarz
