|
Kolejny wieczór, a ja znów tu wracam. Znów chciałabym się rozpisać, dać upust emocjom... Ale czy to ma sens? Codzienne narzekanie chyba niczego tu nie zmieni... Dzisiaj mamy pełnię. Kolejna pełnia od wydarzenia, które zmieniło moje życie diametralnie. Tok myślenia, wszystko... Teraz nic nie jest tak jak być powinno. Wszyscy mi powtarzają: "Zatrzymaj te chwile w sercu, ale jako coś przyjemnego, tkliwego. Jako ulotne, ale szczęśliwe wspomnienie. To powinno i mam nadzieje, że z czasem tak będzie, wzbudzać na twojej twarzy uśmiech, a nie płacz." Chyba to będzie moje motto. A dzisiejsza noc to noc pełni i spadających gwiazd. Może warto pójść naprzód?
|
Dodaj komentarz
