 |
|
Ból przenikał moje ciało. Powoli przejmował każdą komórkę, aż dotarł do serca. Tam zabolało najbardziej. Poczułam jak niekontrolowane łzy płyną mi po policzkach, nie chciałam płakać, chciałam być twarda. Zwinęłam się w kłębek na fotelu i zacisnęłam powieki, ale niepowstrzymana fala bólu uderzyła zdecydowanie mocniej. Poddałam się. Zawinięta w koc szlochałam jak mała dziewczynka.
|
|
|
|
W chwilach takich jak ta mam ochotę złapać do słoika te wszystkie cholerne motyle z brzucha i patrzeć jak zdychają.
|
|
|
|
I nagle ku mojemu zdziwieniu nie poczułam nic. Żadnego bólu, czy piekących łez w kącikach oczu. Nic. zupełnie nic.
|
|
|
|
Bycie brunetem, a szczególnie TAKIM brunetem jak on, powinno być po prostu nielegalne.
|
|
|
|
Utopić w wódce smutki, flirtować z miłością, przedawkować szczęście.
|
|
 |
|
Miejska rzeczywistość chora jak sen.
|
|
|
|
Przejmujemy kontrolę, odbieramy nadzieję
Wszystkim tym niedowiarkom teraz w oczy się śmieję
|
|
|
|
Czujesz się pieprzonym piorunochronem
Już cię nawet to nie śmieszy
|
|
|
|
Zapalniczki w górze, kurwy na rurze
Uliczny brud a nie spluwy i róże
|
|
|
|
Pomału kończy się tlen
Saga dobiega do końca, oczy wpatrzone w cień
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
