 |
|
nieważne jak jest źle, nieważne co się stało, nieważne, że ktoś odszedł, że ktoś zdradził albo że ktoś umarł... to wszystko nie jest ważne dla świata. za kilkanaście dni przyjdzie wiosna, później lato, a następnie znowu zima, świat "płynie" dalej, życie się toczy, to Twój świat runął, to Twój świat się posypał, inni cały czas swój mają ułożony, to Ty nie masz wpływu na to co się teraz stanie. straciłeś sens życia, ale musisz żyć dalej. wiosna przyjdzie i tak
|
|
|
|
`chociaż runął Ci świat, wiosna przyjdzie i tak`
|
|
|
|
kiedy kochasz, to jakoś lepiej, jakoś piękniej i jakoś cieplej :)
|
|
|
|
swój plan na przyszłość już mam :)
|
|
|
|
znalazłam swoje szczęście.
|
|
|
|
mam swojego mężczyznę. wspomnienia - błagam odejdźcie, nie psujcie mi tego co udało nam się zbudować... nie przypominajcie mi, że kiedyś istniał dla mnie ktoś inny. ktoś kto był całym moim światem... a dziś nawet nie wie czy nadal istnieje...
|
|
|
|
czy inny mężczyzna wie ile łyżeczek cukru sypię do herbaty ? czy wie w którą stronę odchylam głowę, gdy na moich ustach składany jest pocałunek ? czy wie ile radości sprawiają mi spotkania z przyjaciółmi ? jak lubię się kochać ? jak lubię spędzać czas? jak bardzo czasami pragnę zniknąć ? tylko ten jeden mężczyzna to wie... tylko ON.
|
|
|
|
ta jedna majowa noc pozostanie we mnie na zawsze.
|
|
|
|
myślisz, że wiesz co jest dla mnie najlepsze ? nie wiesz. tak naprawdę to Ty jesteś najlepszym, co mnie w życiu spotkało. zostań. nie odchodź. bądź.
|
|
|
|
pamiętam dokładnie nasz pierwszy pocałunek, nieśmiały i delikatny,pamiętam dokładnie każdą randkę, pamiętam nawet w co byliśmy ubrani na tych najlepszych, wyjątkowych. pamiętam jego wzrok na moim nagim ciele... pamiętam jego dłonie, jego wyraz twarzy, jego klatkę piersiową, na której zasypiałam, znam każdą bliznę znajdującą się na jego ciele, każdy pieprzyk, każde czułe miejsce, każdą wadę, słabość, zaletę i wszystkie dobre i złe strony. znam Go na pamięć. a powinnam już dawno zapomnieć.
|
|
|
|
pokochałam Go ? nie wiem, dzisiaj zastanawiam się czy nie powinnam tego zatrzymać, czy znowu nie będę cierpieć, czy nie odejdę jak od wszystkich pozostałych. powtarzam i sobie i przyjaciołom, że największa miłość mojego życia już nią nie jest, że nawet o nim nie myślę, że nie pamiętam, że nie szukam jego twarzy w tłumie, na ulicy, w klubie, w sklepie czy nawet przez szybę samochodu nie szukam jego samochodu gdzieś na parkingu naszego miasta. czy ich okłamuje ? nie, ja nie okłamuje ich, okłamuje po prostu samą siebie. wmawiam sobie, że on zniknął, a później robię wszystko, by go odnaleźć. nie kocham Go, wiem to. ale nie potrafię o nim zapomnieć, nie potrafię zapomnieć, że Go kochałam, że był najważniejszy i skłamałabym mówiąc, że teraz nie jest. czas nauczyć się żyć z kimś innym, czas żyć swoim życiem, nie nim...
|
|
|
|
i nagle przychodzi wieczór, taki jak ten dzisiejszy, gdy cały świat jest przeciwko mnie, gdy wszyscy się odwrócili, nawet najlepsi przyjaciele nie zapytają jak się czuję, co się ze mną dzieje całymi dniami, tygodniami, kiedy się nie widzimy, czym ostatnio się zajmuję, jak mi się układa z nowym facetem. gdy przychodzi wieczór taki jak ten, ukrywam twarz w dłoniach i pozwalam sobie na wydostanie się na zewnątrz wszystkich moich emocji. dzisiejszego wieczoru wyciągnęłam Jego zdjęcia, maleństwa, które pochowaliśmy tak niedawno, które odeszło tak niedawno... płakałam, krzyczałam, płakałam, aż w końcu poczułam ulgę, coś jakby ten ciężar na moment spadł mi z serca, by za chwilę powrócić ze zdwojoną siłą. powtarzam sobie w myślach i na głos, że jest mu tam dobrze, że nic złego Go tam nie spotka. czy w to wierzę? a czy mam wyjście. to jedyne co mi pozostało. żeby nie zwariować. teraz patrzę na jego zdjęcie i widzę małe, uśmiechnięte, kilkumiesięczne szczęście, które kocham całym sercem...
|
|
|
|
Dodaj komentarz
