 |
|
Bo ja wiem kiedy dopada mnie depresja...
|
|
|
|
Chwytaj swój cel póki możesz go dosięgnąć dłonią, bo kiedy zniknie ci z zasięgu twoich rąk będziesz mógł tylko na niego patrzeć.
|
|
|
|
Nie wiem jak to jest być dorosłą, jednak z dnia na dzień próbuję się tego nauczyć.
|
|
|
|
Czasami spotyka się taki trudny typ człowieka, który pokazuje nam jak ciężko się porozumieć.
|
|
|
|
Kurwa jak ja mam cię zrozumieć człowieku, skoro ty tylko mhm mhm...
|
|
|
|
Nic nie może przecież wiecznie trwać...
|
|
|
|
Co za gość wymyślił złość?
|
|
 |
|
"Ludzie słyszą słowo 'poświęcenie' i się boją, że coś będzie od nich zabrane. Lub że będą musieli z czegoś zrezygnować, bez czego nie potrafią żyć. ' Poświęcenie' dla nich oznacza 'stratę' w świecie, w którym mówi się nam, że możemy mieć wszystko. Ale wierzę, że prawdziwe poświecenie jest zwycięstwem, ponieważ wymaga naszej wolnej woli do wyrzeczenia się czegoś lub kogoś, kogo kochamy, dla czegoś lub kogoś, kogo kochamy bardziej niż siebie. Nie będę was oszukiwał .. to ryzykowna gra. Poświęcenie nie zmniejszy bólu po stracie, ale zwycięża bitwę z rozgoryczeniem. Gorycz, która gasi światło na wszystko, co ma prawdziwą wartość w naszym życiu. " - Kami Garcia, Margaret Stohl
|
|
 |
|
daną chwilę dało.Ciągle tęsknie, to już jakiś dziesiąty miesiąc. Dziesiąty miesiąc męczarni, strachu przed jutrzejszym dniem. Wtedy wszystko się zaczęło, nawet mając Cię czasami przy sobie, cierpiałam. Zawsze mnie raniłeś, jesteś w tym chyba idealny. / sb cz 2
|
|
|
|
Niedługo minie rok od naszych pierwszych rozmów. I może moje serce skromniej biję od tamtego sierpnia,może coraz rzadziej się odzywam i śmieje, ale żyję. Gubię się, nie potrafię odnaleźć siebie w otaczającym mnie świecie, cztery ściany stały się moimi przyjaciółmi. nie chcę nikogo widzieć, z nikim rozmawiać,pozornie uśmiechać się, nie chcę niczego. z dnia na dzień jest coraz gorzej, coraz mniej czasu, coraz więcej obowiązków, ale nie jestem w stanie temu sprostać, ból w sercu jest zbyt silny bym, choć na jeden dzień zajęła się czymś innym. jestem może trochę bardziej blada, ciągle zmęczona, z zaspanymi powiekami i chyba nic we mnie nie funkcjonuje jak dawniej, powoli przestaje być sobą, zniszczyłeś mnie. i każda rana na moim ciele przypomina mi każdy mój upadek, każdą chwilę w której chciałam się poddać. jest ich coraz więcej,ale chyba się przyzwyczaiłam, chyba jestem bardziej odporna i nie mam chwil w której na prawdę potrzebuję wyżyć się na własnym ciele,choć dużo by mi to na / s.b
|
|
|
|
Dodaj komentarz
