 |
|
Nawet jak człowiek sobie coś zaplanuje, to ktoś to rozpierdoli.
|
|
|
|
Odeszłam z uśmiechem. Nigdy nie dowiesz się, jak potem płakałam..
|
|
|
|
Odeszłam z uśmiechem. Nigdy nie dowiesz się, jak potem płakałam..
|
|
|
|
I niech smutek ginie w zimnym piwie.
|
|
|
|
Delikatne muśnięcie warg, sprawiło, że zapomniałam, że istnieje świat.
|
|
|
|
Nie wyliczajmy sobie drobnych wad.
|
|
|
|
Chodź, namieszam Ci w życiu
|
|
|
|
Wsłuchaj się, gdy nie słyszysz mojego krzyku wewnątrz.
|
|
|
|
Powiedz mi dziewczyno, ile razy błagałaś o przebaczenie, dobrze wiedząc że nic złego nie zrobiłaś. Ile razy płakałaś w samotności wiedząc że to nie pomoże. Ile razy coś w sobie zmieniałaś, tylko po to by być dla niego idealną. Przecież twoją definicją miłości nie jest cierpienie, nie poświęcaj się dla kogoś kto ma Cię w dupie.
|
|
|
|
Mimo zdartego gardła, napierdalającej głowy i bolących w chuj nóg, jestem mega szczęśliwa. tak, w stu procentach, bez żadnych ale. I nie mam nawet sił pisać dlaczego, ponieważ powodów do tego mam zbyt wiele. jest masa rzeczy, które mnie radują, cieszą, dodają energii i powodują uśmiech na mojej twarzy.
|
|
|
|
Siedziałam w oknie, było ok 2 w nocy. Wokoło cisza, zero samochodów i ta pustka, po tobie. Kiedyś siedziałeś koło mnie i razem oglądaliśmy gwiazdy, miałam nawet swoją własną, nazwaną twoim imieniem. A dziś? Dziś, kochanie siedzie sama tutaj, podczas, gdy ty jesteś gdzieś za oceanem, masz swoje, inne życie a o mnie już pewnie nie pamiętasz.. Niby nic, ale wiesz co jest w tym najgorsze? Że co noc siedzę w tym cholernym oknie i patrze na tą gwiazdę z myślą, że wrócisz i będzie jak kiedyś..
|
|
|
|
Obudziłam się, było jeszcze ciemno. Spojrzałam na zegarek, była 02:00. Moje ciało było przykryte puchową kołdrą, a lekko wilgotne włosy opętały poduszkę. Zamknęłam oczy, ale nie potrafiłam zasnąć. Pomyślałam o Nim. Wciągnęłam na siebie szlafrok i wyciągnęłam z pod łóżka butelkę whisky. Wyszłam z pokoju i szybko pobiegłam po schodach. Na ich szczycie były stare, odrapane przez psa drzwi. Przekręciłam klamkę i chnęłam je. Jak zwykle był bałagan, ale kto ma na strychu porządek. Koło okna leżała wielka skrzynia z moimi rzeczami, a właściwie to dwie, bo jedna była z naszymi zdjęciami. Rozsypałam zdjęcia na podłogę, wygrzebałam z drugiej skrzyni nożyczki, były zaraz koło taśmy. Usiadłam w tych zdjęciach, zaczęłam pić, płakać i odcinać siebie od Niego. Po jakiś 10 minutach zdjęcia były przecięte, butelka skończona, łzy dalej wylewane. Dłużej nie wytrzymałam, pobiegłam po taśme. Mimo wszystko, chciałam być przy Nim.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
