 |
|
. Nigdy nie wiesz kiedy spotkasz mężczyznę, który pachnie jak, Twoje marzenia... .
|
|
|
|
zastanawiam się po jaką cholere całuje tych wszystkich facetów skoro tak naprawdę mam ochotę całować tylko jednego? .
|
|
 |
|
Nie, skarbie. Nie zniszczyłeś mnie tym razem, a wręcz przeciwnie. Sprawiłeś, że czuję się o wiele silniejsza niż ostatnio. Nauczyłam się kolejnej rzeczy, że nie czeka się na kogoś kto tak naprawdę dla mnie nie powinien istnieć. Kto odszedł, a jogo przywróciłam sama do własnego życia. Przecież to był mój błąd. Moja głupota, że pozwoliłam Ci, abyś mnie zwodził swoimi tekstami i obietnicami. Sprawiłeś, że przez chwilę, dosłownie chwilę zwątpiłam w ludzi, ale też pomogłeś mi wyjaśnić kilka spraw. Dzięki Tobie zrozumiałam kto ma szansę być w moim życiu, a kogo muszę, jak najszybciej z niego usunąć. Inaczej będzie źle. Nie pozwolę sobie na to, aby uronić przez Ciebie jakiejkolwiek łzy. Nigdy... Przenigdy. Za wiele mnie to kosztuje.
|
|
|
|
Przestałam być zagubioną wewnętrznie dziewczynką, która wszędzie szuka pomocy, bo nie wie z kim ma rozmawiać o własnym życiu. Przestałam patrzeć w przeszłość i ją opłakiwać. Przestałam się chować po kątach i rozmyślać o tym wszystkim co złe. Zwyczajnie zerwałam z pewnymi zasadami, które przez cały czas mnie niszczyły. Dopiero teraz to wszystko zrozumiałam. I wiem, że późno, ale wciąż twierdzę, że lepiej późno niż wcale, bo w końcu czas czegoś uczy. Zawsze pozwala na coś spojrzeć inaczej i brać różne wersje życia. Jednak teraz to co będzie, cała przyszłość będzie zależeć wyłącznie ode mnie. A nie chcę nawet próbować myśleć o tym, jakby miała wyglądać gdybym miała ją w jednej chwili zniszczyć głupotą oraz błędnym posunięciem. O przyszłość, o życie się walczy, a nie poddaje i z łatwością oddaje zwycięstwo, jak gdyby nigdy nic się nie wydarzyło.
|
|
|
|
Nie zapomnę tego dnia do końca życia. Wrzesień 2009 rok. Wtedy zaczęło się moje piekło. Kolejna kłótnia w domu. Strach przed tym wszystkim. Wykończenie psychiczne po śmierci chłopaka, który był kimś ważnym dla mnie. Mama nie dawała sobie rady ze mną. A ja? Byłam bardzo dobita tym wszystkim bardziej niż myślałam. Jeszcze spotkanie z ojcem wyprowadzały mnie z równowagi. Ten człowiek dążył do tego bym szybko się poddała i mu uległa. A ja to robiłam nie wiedząc, jak. Próbowałam brać leki, podciąć sobie żyły, a na końcu chciałam skoczyć z dachu. Nikt nie znał moich planów. Do momenty, gdy to wszystko nie uciekło spod mojej kontroli. Wtedy babcia zadzwoniła po pogotowie. Przyjechali, pogadali, dali zastrzyk i wsadzili w biały kaftan bezpieczeństwa. Dwie godziny w nim byłam zanim wylądowałam w szpitalu psychiatrycznym. Zwykły dzień, a ja straciłam wiarę w życie.
|
|
|
|
Pogubiłam się, a dziś za to płacę. Dlaczego? Bo por raz kolejny pozwoliłam sobie uwierzyć w ludzi, w to, że nie wszyscy są źli. Nie słuchałam rozumu ani sumienia. Szłam za głosem serca. Wiedziałam, że tak będzie najlepiej, prawda? A jednak się myliłam Dziś to cholernie boli. To całe zbłądzenie, moja ucieczka... To kolejny raz mnie zniszczyło, wiesz? Zaufałam nieodpowiednim ludziom z przeszłości, którzy nigdy nie powinni się znaleźć w moim życiu. Przekroczyłam każdą barierę stawianą przede mną. Nie zauważyłam, że za bardzo w to się zagłębiłam. Nie zrozumiałam, że przez raz dostałam głęboko w serce, co sprawiło, że kolejny raz umarłam.
|
|
|
|
Chciałam Ci ufać, chciałam wierzyć w Twoje słowa i mieć pewność, że nie jesteś nikim fałszywym. A ty co zrobiłeś mówiąc, że za te kilka godzin u mnie będziesz? Olałeś mnie całkowicie. Sprawiłeś, że czuję niesmak, gdy tylko o Tobie pomyślę, bądź wspomnę. Nie mogę spojrzeć na ostatnio wybrane numeru, bo tam jest Twój numer. A wtedy mną coś kieruje od środka i zaczyna się rozmyślanie z wewnętrzną walką. Chcę do Ciebie napisać i wygarnąć wszystko. Chcę , abyś wiedział, że w moich oczach straciłeś jakąkolwiek nadzieję na to, że kiedykolwiek dowiesz się czegoś o moim życiu. Znienawidziłam Cię. Tak bardzo Cię znienawidziłam, że już wszystko co z Tobą się wiąże jest mi obojętne. Liczę jednak na to, że los się odwróci kiedyś i sam poczujesz smak życia. Tego prawdziwego życia.
|
|
 |
|
Dotychczas, absurdalne było dla mnie stwierdzenie, że rozstanie z ukochaną osobą wprowadza ogromne zmiany w codziennym funkcjonowaniu człowieka i robi burdel w życiu. Kurwa, dziś przyznaję: moje życie to istny burdel.
|
|
|
|
- Znowu z nim jesteś? Córeczko przecież wiesz, że skoro zranił cię już kilka razy to zrobi to znowu. - Tak wiem mamo, ale po pierwsze nie potrafiłam mu powiedzieć nie gdy zapytał czy jest dla nas jeszcze jakaś szansa, po drugie chcę chociaż przez krótką chwilę znów być z nim szczęśliwa.
|
|
|
|
chłopaku pamiętaj , że dziewczyna nie zakochuje się dla zabawy . ona wie , że twoje cudne oczy będą prześladować ją każdej nocy . wie , że ty będziesz obojętny jak głaz , ale mimo to będzie do ciebie wzdychać . pamiętaj , że dziewczyna wie ile bólu kryje w sobie nieodwzajemniona miłość , a i tak cię kocha.
|
|
|
|
dotknij go suko a zrobię ci "przejażdżkę" ryjem po asfalcie!
|
|
 |
|
wolałabym wiedzieć mniej, widzieć mniej, to sumienie żre.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
