 |
|
moje życie jest tak pokręcone, zwariowane, dziwne, szalone i tak skomplikowane, że nie ma na to jednego określenia / samowystarczalna
|
|
 |
|
boję się, że pewnego dnia go stracę. że odczytam, albo usłyszę od niego wiadomość, że nie ma sensu dłużej pisać, spotykać się. boję się, że pewnego dnia przestanie mnie kochać. to taki uciążliwy strach. z każdym dniem coraz większy i większy
|
|
|
|
i gnamy do przodu i robimy to w zastraszająco szybkim tempie i mamy siebie gdzieś i traktujemy się jak powietrze, nie dajemy znaku życia, nie kochamy, nie czujemy, próbujemy udawać, że nigdy nie istnieliśmy, unikamy się, ponieważ każde spojrzenie sobie w oczy, każde spojrzenie na siebie może sprawić, że obudzą się w nas uczucia, których tak bardzo nie chcemy. / samowystarczalana
|
|
 |
|
" (…) Są na świecie dobre kobiety. One istnieją, posłuchajcie mnie. Naprawdę istnieją. Przez całe życie chodzą obok nas, takie dobre, mądre i piękne, a my jak te ciule, nie widzimy ich. Jeden ciul na tysiąc trafia do baru, w którym dobra kobieta, odrywając się od książki, poda mu rękę, a wraz z ręką poda mu siłę, która naprawdę może zmienić świat. (…) Młodość jest jak te butelki, które rozwaliliśmy o ściany. Nie można ich skleić z powrotem, ale jest jeszcze szansa, dla każdego z nas, marnych ciuli, że przyjdzie ktoś, kto ułoży z nich witraże. "
|
|
|
|
"Kobiety często widzą to, czego nikt nie dostrzega"
|
|
|
|
"Największe tchórzostwo mężczyzny, to rozbudzić miłość w kobiecie, nie mając zamiaru jej kochać..."
|
|
|
|
"Fall in love when you’re ready, not when you’re lonely."
|
|
|
|
"Spanie obok drugiej osoby, w odległości paru centymetrów to akt absolutnej ufności".
|
|
|
|
"Nic nie jest twoje, jeśli nie potrafisz się tego wyrzec. Cóż bowiem stanowi za korzyść dla człowieka - nic, zero, ale nie nauczysz się tego w szkole, uczysz się tego w drodze."
|
|
|
|
Ona nie unosi się dźwiękiem.
Nie szuka poklasku.
Chlubi się ciszą.
Niekończące się spacery.
Towarzyszem nocnych rozmów
Przydrożne lampy.
pustka zimnego miasta.
I drzewa w parku.
Huśtawka co skrzypi.
I śpiące ptaki.
Wsłuchiwanie się w odgłos własnych kroków.
Niosących wyraźne echo wewnątrz pustego zziębniętego serca.
Samotność to brak zegarka.
Jedyną Jej wadą brak dotyku.
Skóry.
Włosów.
Zapachu.
[...] Człowieka...
Samotność to wielki bunt.
Przeciwko samemu sobie.
|
|
|
|
''nie ma niczego bardziej
przygnębiającego dla człowieka niż
przywyknąć do bycia niekochanym, wziąć to
za stan naturalny, oczywisty, za regułę,
potwierdzaną czasem wyjątkami.”nie ma niczego bardziej
przygnębiającego dla człowieka niż
przywyknąć do bycia niekochanym, wziąć to
za stan naturalny, oczywisty, za regułę,
potwierdzaną czasem wyjątkami.”
|
|
|
|
Dodaj komentarz
