 |
|
Nie chcę niczego żałować. Nie chcę tłumaczyć się znów sama przed sobą z rzeczy, które robię, choć doskonale wiem, ze robić nie powinnam. /amnestia
|
|
|
|
Są pewne normy moralne, których nie powinno się przekraczać. /amnestia
|
|
|
|
Duszę się tym powietrzem. Dławią mnie otaczające ściany. Przytłacza mnie ten dom. Sprawia, ze umieram. Powoli. Po cichu. Do wewnątrz. /amnestia
|
|
 |
|
kieruję się sercem, pieprzę rozum, bo tylko to co czuje serce, pozwala żyć. / Endoftime.
|
|
|
|
wypady za osiedla, deski, pozdzierane kolana i łokcie, uśmiech nie schodzący z twarzy, kupa śmiechu a przy tym okropny ból brzucha, przesiadywanie na krawężnikach i tańczenie na środku autostrady, całonocny chillout, gdzie wszystko inne traci znaczenie, wyczuwam wakacje. / Endoftime.
|
|
|
|
O tym co będziemy robić za pół roku wolę usłyszeć za pięć miesięcy, a nie teraz. /amnestia
|
|
|
|
Warto- choćby dla wspomnień. /amnestia
|
|
|
|
Boję się tylko, że to wszystko wkrótce minie, pryśnie jak bańka mydlana. i przytłoczy nas szara rzeczywistość, której nie podołamy. Bo teraz to jest jak sen. Przezajebisty film wyświetlający obrazy z naszego życia. I po prostu boję się, tak kurewsko obawiam, że za chwilę zobaczymy napisy końcowe i nic nam z tego nie zostanie. /amnestia
|
|
|
|
Najlepsze jest to, że czasem jeszcze się zapominam i nadal traktuję Go jak kumpla. Słyszy wtedy rzeczy, których żaden facet by się nie doczekał. /amnestia
|
|
|
|
wyobraź sobie, sypanie soli na świeżą ranę, wiesz, z reguły nigdy nie przestaję, nigdy nie potrafię przestać, widok krwi, ten ból daje ukojenie, dogłębnie niszczy niekiedy złudnie dając siłę, by po raz kolejny odwracając się, nigdy więcej się nie poddać, nigdy nie odpuścić, czegoś co daje życie. / Endoftime.
|
|
|
|
pesymistyczne nastawienie, a w zasadzie wciąż żyję, wciąż nie widzę, a może tak naprawdę nie chcę już widzieć pozytywnych stron tego, że oddycham, że żyję, że jestem. wciąż nie potrafię kształcić pozornych nadziei na kolejny dzień oczekując, że będzie znacznie lepszy niż ten dzisiejszy, wciąż nie chcę wmawiać sobie, że szczęście istnieje, i jest tu, tuż obok tak niewidzialnie, że po prostu jedyne co dostrzegam, to jego minimalną część. wciąż nie chcę błądzić wśród setek kolejnych obietnic, wśród tych marnych słów puszczanych na wiatr, i wśród ludzi, tak prawdziwie sztucznych, znikających z naszej drogi szybciej, niż słońce zachodzące dziś, gdzieś za osiedlami. po prostu nie potrzebuję, nie chcę i nie potrafię. / Endoftime.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
