 |
|
Czasem patrzę w niebo i wszytko wydaje się takie proste, kiedy jesteśmy pyłem na szalach świata i wszystko byłoby proste gdybym wcześniej patrzył również przed siebie.
|
|
|
|
Coś mi się zdaje, że nie spotkamy się jak wcześniej, ktoś pilnuje naszych snów, ktoś widział jak się postarałem. Nie pozwoli nam na kolejny spojrzeń spektakl, na słowa, dotknięcia granic rozwagi. Trenuję ciało, umysłem tworzę światy abyś poszła za mną w uliczkę tak ślepą jak ja. Może znajdziemy kiedyś więcej światła gdy zamkniemy oczy na drodze bez sensu.
|
|
|
|
Zatańcz ze mną, teraz gdy ciemno, włączmy muzykę i oddychajmy resztkami lata, niech jutro nie nadejdzie tak długo jak zechcemy być w objęciach, w szaleństwie tych dźwięków, ruchów.
|
|
|
|
Jeśli wiesz jak z tego zgniłego świata wyssać radość będziemy sączyć drinki uniesień, będziemy unosić puchary szczęśliwych żyć, upijemy się sobą aż wczoraj zawsze będzie za nami.
|
|
|
|
Jest we mnie zbyt wielu ludzi abyś mogła odrzucić mnie w całości gdy spotkałaś tylko kilka słów.
|
|
|
|
Nic nie brałem poza twoimi spojrzeniami, nie oszalałem, tylko na twoim punkcie, nie zatrzymałem się, tylko nie wiesz ile robię by Cię mieć, nie zapomniałem, tylko mam plan.
|
|
|
|
A w mojej głowie,tańczymy w rytmie oddechów, rozchylasz usta,mięśnie poddają się moim dłoniom.Już nie wiem czy zdobywam czy zostałem zdobyty.Twój zapach sprawia, że muszę się powstrzymywać aby nie gryźć,aby objęciem nie skruszyć,tylko ustami, pocałunkami zbieram z Ciebie nektar.Opuszki badają twoją gładką skórę rąk,pleców, łydek.Szukasz mnie dłońmi, ustami,językiem jakbyś chciała wyrwać rzeczywistości.Tak gorąco aż brak tchu,tak parno aż skóra lśni w resztkach światła jakbyś była niebem najpiękniejszych konstelacji.Zbieram dotykiem znaki zodiaku płynącego po kształtach od których w żyłach płynie lawa.Szeptem zapraszasz, szeptem jesteś moja,jakby proste słowa,które chcemy usłyszeć były przyprawą z dreszczy.Cały świat zamyka się w kolejnym dotyku,doznaniu,bo wiemy jak bardzo chcemy tego oboje.Każda następna chwila jest niespodzianką,której pragnęliśmy ale i tak obala marzenia,ucisza myśli,które nie dogonią już tej chwili.Dyszysz do ucha a ja jakbym grał na twym ciele wydłużając nuty.
|
|
|
|
Czasem brak słów, gdy nicość staje przede mną. Czasem brak tchu kiedy każdy ruch trafiłby w powietrze. Czasem brak sił by dłużej patrzeć prawdzie w oczy. Tyle drzwi zamkniętych, tyle dróg ślepych aż zbyt ciasno mi w ciele. Tyle myśli niezrozumianych, tyle planów naiwnych aż przestaję wierzyć w słowa. Panika krąży jak lew, słyszę jej ryk, aż uciekają myśli, kulę się przed pazurami moich dawnych decyzji.
|
|
|
|
Powiedz coś, odezwij się. Tak wiele ciszy, tak mało ludzi w tym tłumie niewidzialnych. Wszyscy mijają się z daleka tęskniąc za dotykiem, wszyscy milczą chcąc porozmawiać, pragnąć bliskości podczas ucieczki od ludzi. Tak bardzo męczą nas rozczarowania ale cięgle tworzymy oczekiwania. Tęsknimy za tym co przepadło i pragniemy tego czego nie dogonimy, mieszkając w popieprzonym świecie dziwmy się popieprzonym ludziom uważając się za zdrowych. Codziennie jemy, mówimy, robimy by jutro znowu jeść, ale co robimy by żyć. By żyć.
|
|
|
|
Jest taki moment kiedy brakuje słów, kiedy brakuje nut, wstaję i tańczę do muzyki, która dociera przez uszy do duszy jak promienie świtu, świtu który budzi oddechem ukochanej, odpoczywającej po upojnej ciepłej nocy, jej zaspana dłoń dociera do mojego karku jak delikatny wiatr z otwartego okna, niosący zapach rozegrzanych teopików przyprawionych solą oceanu. Tańczę z uczuciami dnia który nie powinien się kończyć choć nigdy nie zaczął, w zapomnieniu wczoraj otwieram tysiące dni tak nasyconych radością jak każdy z dźwięków które słyszę, każdym ruchem łowię fale wzbudzone przez chwile ulotne, wdycham ich echo jak narkoman, odrzucam codzienność jak wariat. Tylko ja i świat, jakby cały dla mnie grał.
|
|
|
|
Otwieram żagle, niech ta burza pochłonie mnie, niech gna, byle tylko nie napotkać znanych lądów.
|
|
|
|
Nic nie wiesz, nie znasz, ciągle dostajesz rykoszetem mojego tajemnego ja. Codzienność jest tylko teatrem, w którym gram drugoplanową rolę. Jest świat, jest we mnie ktoś tak inny, tak niepasujący do twojego dnia. I wiesz, uśmiecham się tylko przez radości ukrytych żyć, gdy myślisz, że zostało nam coś ze szczęścia które spalił czas. Dajesz mi myśli, które wieszają na gałęziach niedaleko domu, po kilku krokach dalej bujam się w rytmie nadziei, o których nie masz pojęcia, nie zrozumiesz. Kiedy odwracam się w twoją stronę pachnie bólem, ołowianym chłodem dlatego będę latał najdalej jak mogę, szukał oczu, które śmieją się na mój widok, uszu pragnacych moich słów, ramion szczęśliwych że je schwytałem. Czy to marzenia czy prawda, nie znajdziesz mnie już, jestem zbyt daleko choć jutro będę obok, oglądasz sztukę nagraną dla świętego spokoju, kiedy ja bawię się już za horyzontem twoich oczekiwań.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
