 |
|
"Dojrzała emocjonalnie kobieta rezygnuje z odgrywania roli ofiary, sierotki i królowej dramatów. Rezygnuje bo zna swoją wartość i wie, że nie musi grać roli, aby coś dostać. Wie, że aby osiągnąć coś czego chce, nie musi niczym, ani nikim manipulować, tylko określić czego chce i przy pomocy pracy - zrealizować swoje założenie."
|
|
|
|
"Wszystko jest możliwe, a co nie jest, zajmuje tylko trochę więcej czasu."
|
|
|
|
Popełniłam wiele błędów, ale niczego nie żałuję. Przynajmniej nie stałam z boku, zastanawiając się, jakby to było naprawdę żyć.
|
|
|
|
"Smutno Ci się rozstać z ulubionym roztłuczonym kubkiem a co dopiero z człowiekiem."
|
|
|
|
"To ostry ból. Z czasem przerodzi się w przewlekły. Przewlekły - to znaczy, że będzie stały, ale może nie bezustanny. Może to również znaczyć, że się od niego nie umrze. Nie będzie się można od niego uwolnić, ale się od niego nie umrze. Nie będzie się go czuło w każdej minucie, ale niewiele będzie dni wolnych od niego. Z czasem opanuje się kilka sztuczek, żeby go stłumić czy przegnać (...).
Ale - mimo wszystko - jak to boli. A trzeba będzie nosić w sobie ten ból i przyzwyczaić się do niego, aż wreszcie żal będzie dotyczył jedynie przeszłości, a nie możliwej teraźniejszości."
|
|
|
|
"Jeśli ona chce tylko Ciebie, to nie martw się o to, kto chce ją."
|
|
|
|
"Nie wiem, jak Wy, ale ja uwielbiam jesień. Za grzane wino, gorącą czekoladę, pachnący cynamonem dom. Za ciepłe koce i zaparowane okna. Za mgłę, która wita mnie rano. Za świeczki, rozpalane nocą. Ale jesień to też smutek i rozpacz."
|
|
|
|
"Jednego się dotąd nauczyłem: każdy człowiek chce, żeby wszystko grało. Nie marzymy o niczym fantastycznym, cudownym ani wyjątkowym. Z radością godzimy się na to, że wszystko gra, bo tyle nam w zupełności wystarcza."
|
|
|
|
"Życie ma w sobie tę cudowną, a zarazem okrutną właściwość, że zawsze toczy się dalej. Cokolwiek by się stało."
|
|
|
|
"Namiętności niczym nie zastąpisz. Intelekt nie daje pokarmu ciału. Tragiczne jest to, że kobietom takim jak my, potrzebne jest jedno i drugie."
|
|
|
|
Nie myśl o tym, jak długą drogę masz przed sobą. Nie mierz odległości między startem a metą. Takie rachuby powstrzymają cię przed zrobieniem następnego małego kroczku. Jeśli chcesz zrzucić 20 kilogramów, zamawiasz sałatkę zamiast frytek. Jeśli chcesz być lepszym przyjacielem, odbierasz telefon, zamiast go wyciszać. Jeśli chcesz napisać powieść, siadasz i zaczynasz od jednego akapitu. Boimy się poważnych zmian, ale zazwyczaj mamy dość odwagi, żeby zrobić następny, właściwy krok. Jeden nie-wielki krok, a potem kolejny. To wystarczy, żeby wychować dziecko, zdobyć dyplom, napisać książkę, spełnić swoje najśmielsze marzenia. Jaki powinien być Twój następny, właściwy krok? Nieważne, o co chodzi – po prostu zrób to.
|
|
|
|
"Wszyscy jesteśmy na skraju rozpaczy. Jedyne co możemy zrobić to spojrzeć sobie w oczy, dotrzymać sobie towarzystwa i trochę pożartować. Nie zgodzisz się?"
|
|
|
|
Dodaj komentarz
