 |
|
Nowe Reeboki na nogach, ciemne spodnie, najlepsza bluzka i sweterek, czarna skóra, mocniejszy makijaż i stoję przed lustrem. 'Siostra, a Ty gdzie?' Zapytał zaspany brat. 'Do Jego rodziny, dawno ich nie widziałam, kiedyś muszę ich odwiedzić.' Wyrzuciłam jednym tchem. Ten uśmiechnął się i poszedł dalej spać. Stałam tak dobrą chwilę. 'To do mnie nie pasuje, jestem inna, on nie taką mnie kochał.' Wyrzuciłam i zaczęłam zdejmować to wszystko z siebie. W drzwiach pojawił się brat. 'Nie idziesz?' Zapytał, a mi łzy spłynęły po policzkach. 'Nie, mam dużo lekcji.' Skłamałam i poszłam do swojego pokoju. Położyłam się na łóżku i zaczęłam płakać. Nagle zadzwonił telefon. 'Kiedy do nas przyjdziesz?' Usłyszałam tą małą, różową księżniczkę, która mnie bardzo mocno kocha. 'Hej Skarbie. Wiesz, dziś nie mogę, bo mam dużo rzeczy do zrobienia. Następnym razem' Wyrzuciłam, ścierając łzy. 'Obiecałaś!' Poznałam po głosie, że się rozpłakała. 'Wiem. Ale nie mogę. Wiesz, Twój brat nie chce mnie widzieć. Nie mogę'
|
|
|
|
Gdybym czasami nie mówiła do mebli, przestała czołgać po całym mieszkaniu zamiast normalnie chodzić, gryźć sznurki i przestała być tak naiwną, byłabym całkiem normalnym człowiekiem.
|
|
|
|
Chciałabym, byś mnie teraz przytulił, rozumiesz? Bym mogła poczuć Twój oddech na moim ciele. By Twoje dłonie wplatały się w moje włosy. By Twoje usta dotykały moich. By Twoje ramiona otuliły mnie. By Twój zapach uderzał o moje nozdrza. By Twój uśmiech był skierowany tylko do mnie. By Twoje oczy się śmiały, widząc mnie. Chciałabym, być zatęsknił, byś powrócił i powiedział, że kochasz. Chciałabym, by wszystko było, jak kiedyś, bo sama tęsknię, rozumiesz?
|
|
|
|
Twoim ulubionym zajęciem jest puszczanie tyłka, moim siedzenie z przyjaciółmi. Ty wiecznie imprezujesz w różnym towarzystwie, mi wystarczą przyjaciele. Ty ciągle zmieniasz chłopaków, którzy lecą na Twoje cycki, a ja zostaję przy jednym. Ty wiecznie chodzisz odsłaniając dupę, a ja chodzę często w dresach. Ty uwielbiasz, kiedy ludzie o Tobie mówią i robisz wszystko, żeby mówili jeszcze więcej, ja nie robię nic i też o mnie mówią, lepiej niż o Tobie. Ty masz tonę tapety na sobie, a ja podkreślone oczy i błyszczyk ochronny na ustach. I nadal myślisz, że jesteś lepsza, dziewczynko?
|
|
|
|
Dziś szykowałabym się na 18 najlepszego kumpla pod słońcem. Właśnie siedziałabym w wannie pokrytej wielką ilością. Później bym wyszła, zaczęła się ubierać, układać włosy i robić makijaż. Przegryzłabym coś, umyłabym zęby i wyszła do Niego, skąd udalibyśmy się do klubu. Tam zabawa do białego rana, nie omijając fajek i alkoholu - ważne, że z nim. Poszłabym też do łazienki popłakać sobie, bo widziałabym tam tego drania, który mnie zostawił. Punkt dwunasta zaśpiewalibyśmy mu sto lat, a ja, wręczając mu mój prezent i składając życzenia, uwiesiłabym mu się na szyi i za żadne skarby nie chciałabym puścić. Później wróciłabym do domu, całkiem zlana, poszłabym spać i wstała gdzieś pod wieczór, przekąsiła coś i poszła dalej spać. Byłaby to najlepsza impreza w moim życiu, nawet przyszłym. Ale ta, chuj to wziął, przez jednego konfidenta, którego niedługo zajebię.
|
|
|
|
Zadania na dziś? Ogarnąć rozprawkę, pytania na bierzmowanie, 3 sprawdziany, opracowanie jakiegoś tematu, zestawy zadań, opowiadanie, a przede wszystkim - zapomnieć. Tak, to ostatnie to najważniejsze.
|
|
|
|
A teraz, sprzątając nie mogę wyrzucić z mojej głowy wspomnień. W kompie włączyłam jakąś starą listę, która, jak ją zapisałam, była w razie tęsknoty. Były tam strasznie dołujące piosenki. Przypomina mi się, jak to kiedyś, co każda sobotę, ogarnąwszy u mnie w domu, leciałam do Ciebie na chatę. Było grubo po 13, a Ty dalej spałeś. Uwielbiałam budzić Cię, dając Ci ogromnego buziaka i odsłaniając rolety. Później zaczęłam sprzątać, uwielbiałam to, byłam tak bardzo szczęśliwa, że mogłabym to robić codziennie. Co każda sobotę był ten sam scenariusz - po moim obudzeniu szedłeś pod prysznic, a gdy wychodziłeś na samych bokserkach, mi tak samo ciało drżało, a serce przyspieszało swoje bicie. Mimo, że znałam już Twoje ciało na pamięć, co tydzień zapierało mi dech w piersiach. Tęsknię za tym, tak cholernie mocno. Za jeden taki dzień, oddałabym wiele, na prawdę wiele.
|
|
|
|
Włączam vivę, a tam Shakira - loca. Kojarzy mi się to tylko z kumplem, bo powiedział, że loca to jestem ja. Mimo wszystko uśmiechnęłam się, ale serce ciągle bolało. A później w Parocie pojawiło się jego imię. Usiadłam na ziemi i wtuliłam się do psa. To wszystko tak boli, że ja już nie mam sił. Próbuję jakoś dawać radę, a tu wszędzie on. Nie dam rady, nie mam siły, poddam się. Po prostu.
|
|
|
|
Wchodzę na pocztę i ogarniam wiadomości. Dwie niezapominajki z nk. Wchodzę na jedną, by zobaczyć, kto ma urodziny, poza moim kolegą, który siedzi w ośrodku. I oto jest. Twój znajomy obchodzi jutro 18 urodziny. Zaczęłam płakać, serce mnie zabolało. Tak idealnie na samym środku. Tak kuło, jakby ktoś mi szpileczką je maltretował. Okropnie boli. Kurde, tak, zaczynam się poddawać .
|
|
|
|
Usiadłam pod grzejnikiem w szkole, czekając na dzwonek na lekcje. Chciałam być sama, chciałam sobie wszystko ułożyć w głowie. Po chwili usłyszałam jakieś krzyki i głośne gadanie. Nie przejęłam się tym. Zamknęłam oczy i żyłam własnym światem. Wokół mnie panowała cisza, poza mną też. Wszędzie zrobiło się cicho, przyjemnie cicho. Miałam wrażenie, że siedzę sama, czego mi brakowało. Ktoś poruszył grzejnikiem tak, że się cały zatrząsł, wraz ze mną, po czym usiadł obok mnie. Nie patrzałam kto to, nie chciałam. Wtedy Twój zapach uderzył o moje nozdrza tak, że zrobiło mi się słabo, w oczach pojawiły się łzy, a w środku wszystko zaczęło mnie niemiłosiernie mocno ściskać. Nie otwierałam dalej oczu, teraz błagałam, żebyś niczego nie powiedział i żebym ja miała w sobie tyle siły, by nie spojrzeć na Ciebie. Wiedziałam, że sobie nie poradzę, dlatego wstałam i pobiegłam gdzieś. Oczy miałam zaszklone, ale widziałam twarz wspólnego kumpla i jego wypowiedziane po cichu przeprosiny.
|
|
|
|
Słuchając pyramid - Charice, rozmyślając o przyjaciołach i pisząc rozprawkę o szczęściu człowieka, doszłam do wniosku, że jednak nie dałam sobie rady. To jest zbyt ciężkie, bym mogła to udźwignąć sama. Potrzebuję kogoś, kto mnie otuli, pocieszy i pomoże. Kogoś, kto zrozumie i będzie. Kogoś, kto pokocha. Jego już nie, ale jakąś marną, żywą kopię jego bym przyjęła pod swe ramiona. Nie widzę problemu.
|
|
|
|
Zastanawiam się, za co się wziąć : opowiadanie, pytania do bierzmowania, rozprawka na polski, czy opracowanie tematu na biologię. Pewnie się za nic nie wezmę, w końcu znów wspomnienia przeszywają moją głowę.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
