 |
|
Nie obiecuj mi niczego.
Najlepiej nie wypowiadaj przy mnie tego słowa. Nienawidzę obietnic.
Nie wierzę w nie.
Brak obietnic jest lepszy.
Brak obietnic nie niesie za sobą zawodu.
Brak obietnic mniej boli.
|
|
|
|
Nagle zrozumiałam.
Między nami nie ma
bezpiecznych rozmów.
Po prostu nie ma.
A więc milczymy
myśląc o sobie z daleka.
|
|
|
|
Człowiek jest do wszystkiego w stanie przywyknąć. Wytrzymuje ból,
zrywa kontakt,
zaczyna,
zapomina ,
zdarza mu się zaprzepaścić największe namiętności.
Ale czasami wystarczy byle głupstwo, by się przekonać,
że te drzwi tak naprawdę nigdy nie zostały zamknięte na klucz.
|
|
|
|
I nie ma żadnej gwarancji,
że raz jeszcze w życiu człowiek
będzie chciał się wygłupiać
i dawać drugiemu człowiekowi tak samo wiele.
|
|
|
|
Nie chcę. Niczego. Nie chcę pamietać złych chwil, a tym bardziej dobrych. Nie chcę czuć tego wszystkiego. Nie chcę istnieć. Boże, ja tak bardzo nie chcę istnieć.
|
|
 |
|
CZEŚĆ MORDKI :* W R Ó C I Ł A M. jeśli kogoś to obchodzi, czy coś. ktoś wgl tu jeszcze jest?
|
|
|
|
Zmienił mój pogląd na świat, zmienił moje zdanie na temat miliona spraw, zmienił moje podejście do innych ludzi, zmienił mnie. Zrobił ze mnie człowieka kompletnie uzależnionego od swojej osoby, a potem? Odszedł. Zostawił mnie jak małe, bezbronne dziecko w ciemnym lesie. Nikt nie słyszał jak wołałam o pomoc, nikogo nie było, kiedy chciałam odebrać sobie życie. Nikt nie pomógł mi się pozbierać. To wydarzenie zostawiło nieodwracalny ślad w mojej psychice, jednak z biegiem czasu mogę mu za to tylko podziękować. /jachcemambexd
|
|
 |
|
Nie zagwarantuję Ci, że pokochasz mnie jak nigdy nikogo innego, że zasypiając będziesz myślał tylko o mnie, że za każdym razem, gdy na mnie spojrzysz będziesz widział w moich źrenicach lepsze życie, takie bez zmartwień, że kiedy poczujesz mój oddech na swojej szyi i moją dłoń na Twojej zrozumiesz, że oddałbyś dużo, żeby było tak wiecznie. Nie mogę Ci tego wszystkiego obiecać, ale mogę zagwarantować Ci, że zrobię wszystko żebyś kiedyś pokochał mnie tak, jak ja Ciebie.
|
|
 |
|
Nie czytaj mnie , zabijam powoli .
|
|
|
|
Nie mieli pomysłu na starość, tak jak wcześniej nie mieli pomysłów na życie. Byli już starsi, niż to sobie wywróżyli w dzieciństwie, i nie wiedzieli co z tymi nadgodzinami począć. Wszystko już się skończyło, kurtyna opadła, trzask krzesełek dawno ucichł, a oni pozostali na pustej scenie z odegranymi już rolami, zostali bez tekstu, bez reżysera i bez widowni. Nie odróżniali już dni, o świętach dowiadywali się z telewizorów i radioodbiorników, wtedy kupowali droższe niż zwykle wędliny, ciasto, butelkę wina i zasiadali w milczeniu do stołu, żegnali się machinalnie przed jedzeniem, wytrzymywali ze sobą przy stole tych kilkadziesiąt minut,
a potem się chowali po kątach, każde przed swój ekranik,
wracali do swoich jaskiń, zapatrzeni w cienie na ścianach. Rytuały przeszły w nawyki.
|
|
|
|
"Gdy patrzysz komuś w oczy przepełnione serca żalem
Myślisz znasz go całe życie, ale nie znasz wcale." / Bonson
|
|
|
|
Dodaj komentarz
