 |
|
W świecie pełnym ciemności, wszyscy potrzebujemy jakiegoś światła. Czy jest to wielki płomień, który wskaże nam jak wygrać z powrotem coś, co straciliśmy, czy też potężna latarnia, mająca odstraszać potwory, czy kilka żarówek, które objawią nam ukrytą prawdę o naszej przeszłości. Wszyscy potrzebujemy czegoś, co pozwoli nam przetrwać noc. Nawet, jeśli jest to tylko słabiutkie światełko... nadziei.
|
|
|
|
Najlepszym preparatem kosmetycznym jest miłość.
Dziwne uczucie ta miłość - nie może się zrodzić bez szacunku, a jednak go przeżywa.
Zakochanym jest się "ponieważ", kocha się "pomimo"
Miłość, która nie przeistacza sie w czyn, nie jest miłością.
Kiedy sie kocha zbyt mocno, to kocha się źle.
Rozumieć i kochać to nie sztuka. Nie rozumieć, a jednak kochać - to dopiero jest coś.
Prawdziwe cierpienie może nas spotkać jedynie ze strony tych, których kochamy.
Do miłości potrzebne są dwie osoby - nie jedna i nie trzy.
Gra miłosna jest jak jazda samochodem - kobiety lubią objazdy, a mężczyźni skróty
|
|
|
|
Zaufanie to krucha rzecz. Raz zdobyta pozwala korzystać z ogromnej swobody, ale utracona jest nie do odzyskania. Niestety nigdy nie wiemy komu można zaufać, bliscy potrafią zdradzić, a zupełnie obcy przyjść z pomocą. Większość ludzi woli ufać wyłącznie sobie, to najlepszy sposób żeby się nie sparzyć
|
|
|
|
Ból kaca, smak krwi i smród świata
znów flacha,znów katar i znów wracam
|
|
|
|
Wiem, że znów wieczorem chciałbyś mnie na własność mieć,
Znów nie będziesz sobą, będę z Tobą aż po sen.
Znam Cie lepiej niż ktokolwiek i nie zmienisz się, bo
Zanim zaśniesz, kilka godzin znowu spędzisz ze mną.
Sam na sam, tylko my i nieprawda, że to chore,
I nie słuchaj ich, zamknij drzwi, bądźmy znów we dwoje.
Tylko my, tylko my, nikt nam nie przeszkodzi dzisiaj,
Chyba, że znów będziesz krzyczał.
|
|
|
|
Robimy wszystko co trzeba, żeby odbudować zaufanie, które utraciliśmy. Ale są pewne rany i pewne zdrady, że nie ma sposobu, aby odbudować zaufanie. A w takich przypadkach nie ma innego sposobu jak czekać.
|
|
|
|
A potem potłukł jej duszę.
|
|
|
|
Zostawiła po sobie pustkę, ciszę i brak nadziei, głuchy i tępy jak ból w skroniach
|
|
|
|
Na coraz to większe problemy życia chorujemy ...
|
|
|
|
ja będę wierzyć, będę grzeszyć, będę cudze dusze leczyć i kaleczyć je.
|
|
|
|
Czyniąc z uczuć grę w przeciąganie liny robisz sobie po prostu z miłości kpiny
|
|
|
|
Dodaj komentarz
