 |
|
I uwierzyła że miłość na prawdę istnieje, naiwna co nie?
|
|
|
|
"Próbowała o nim zapomnieć, ale było to raczej oszukiwanie samej siebie. Tak na prawdę, tęskniła za nim każdym kawałkiem swojego ciała, każdą cząsteczką duszy, a każdy jej oddech był jak błaganie by wrócił. Serce, choć złamane na drobne kawałeczki, nadal biło dla niego. Żyła, choć wydawało jej się to niemożliwe. Zachowała funkcje życiowe, ale była jak cień siebie samej."
|
|
|
|
Jesteś kretynem, jeśli nie walczysz o miłość. Po prostu kretynem.
Wydaje Ci się, że jeśli ją zostawisz,
to po prostu za kilka tygodni zniknie.
Wyobraź sobie, ile rzeczy znikłoby z Twojego życia,
gdybyś naprawdę kierował się tą zasadą...
|
|
|
|
Bagatelizujesz wszystkie inne sprawy, tylko dla tej jednej,
chociaż doskonale wiesz,że jest ona pozbawiona sensu....
Miałeś tak? No właśnie, nie miałeś tak,
więc proszę nie mów mi, że rozumiesz
|
|
|
|
Tak ciężko jest płakać czując na sobie czyjeś spojrzenie, zwłaszcza jeśli przed tą osobą chce się ukryć łzy.
|
|
|
|
Niezdarnie siadła na parapecie, wystawiając nogi za okno. Machała nimi beztrosko, nie zważając na fakt, że znajduje się na dwudziestym piętrze. Przecież kazał jej być dzielną.
|
|
|
|
bo nie zawsze słowo "przepraszam" wszystko załatwia. Inaczej życie byłoby zbyt proste.
|
|
|
|
Papieros trzymany między dwoma palcami prawej ręki nie dawał nic pożytecznego.Nic, a nic. A jednak paliła, dlaczego? Nikt tego nie wie.Może chciała żeby po prostu przyszedł do niej i powiedział 'rzuć to, skarbie'
|
|
|
|
Przyjdź do mnie, wtul się w moje ciało
jak w misia z dzieciństwa i zapewnij że już
nigdy nie odejdziesz
|
|
|
|
Chyba jestem inna, bo coś czuję, że zamiast mózgu mam serce.
|
|
|
|
Najpierw nieśmiało przytulił się do niej. Spojrzał głęboko w jej oczy i przytulił.To była jedna z lepszych opcji ,jakie wybiera się w zimie.
|
|
|
|
Długo się nie widzieliśmy. A ja się zmieniłam. Stałam się dziewczyną od której chłopaki nie mogą oderwać oczu. i właśnie wczoraj przechodziłam obok ciebie. Zacząłeś gwizdac i mówić 'ulala'. Uśmiechnęłam się pod nosem. Nie poznałeś mnie. Z gracją się odwóciłam, przy czym moja zwiewna sukienka ładnie zawirowała. Uśmiechnęłam się tym uśmiechem, którym obdarzałam tylko ciebie. zaniemówiłeś.Twarz Ci dziwnie pobladła. A więc jednak przypomniałeś sobie kim jestem. Odwróciłam się na pięcie i poszłam przed siebie. Słyszałam słowa Twoich kumpli " Znasz ją?! " -milczałeś. Byłam z siebie dumna.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
