 |
|
zrobiłabym wszystko dla naszej miłości skarbie, gdybyś tylko chciał...
|
|
|
|
cześć 3 : Z nienawiści do czegoś, czego nie zdołała ubrać w słowa, a co miało swoje miejsce nieopodal fascynacji. Był w stanie denerwować ją i intrygować jednocześnie, a ona mogła krzyczeć na niego i myśleć o zapachu jego skóry, kiedy ściskał ze złością daszek swojej czapki.
|
|
|
|
cześć 2. : Potrafili długo dyskutować, ale żadne z nich nigdy nie przyznało drugiemu racji. Oboje byli zacięci i mieli własne zdanie, przy którym dzielnie trwali. Umieli bezczelnie obrażać siebie nawzajem, ale nauczyli się rozmawiać w taki sposób. Ona była ironiczna, On niesamowicie pewny siebie i władczy; emanowała od niego arogancja, która czasami wydawała się jej odrobinę pociągająca. Nigdy nie pojęła, jak to się dzieje, że przy nim w przeciągu kilku sekund jej uczucia mogą się tak diametralnie zmieniać.
|
|
|
|
cześć 1. : Dużo rozmawiali. Zazwyczaj nie poruszali dotkliwych i prywatnych tematów, ale ufał jej na tyle, aby opowiedzieć o kontaktach z matką, a nawet o byłej dziewczynie, która puszczała się z jego najlepszym przyjacielem. Ona w zamian zdradziła mu sekret, kiedy to w wieku ośmiu lat wylała na kolana swojej wielkiej miłości gorący kubek herbaty i po raz pierwszy zwątpiła w przeznaczenie. Śmiali się, żartowali, często kłócili. Zauważyła, że jest bardzo uparty w swoich przekonaniach i zdolny do znalezienia wielu argumentów przemawiających za jego opinią.
|
|
|
|
Czasami stajemy przed lustrem, patrzymy w swoje oczy i nagle zauważamy, że ich kolor niespodziewanie wyblakł, a one same stały się dziwnie puste. Lodowate spojrzenie przyprawia o ciarki na plecach. Myśl, że przegraliśmy, podcina nogi i przygniata do ziemi.
|
|
|
|
Lubiła na niego patrzeć. Z ukrycia, w tajemnicy przed resztą. Znała na pamięć każdy jego ruch, każde spojrzenie, którym nie została obdarowana, każdy uśmiech. Potrafiła wymienić dni, w jakich był naprawdę szczęśliwy. Wiedziała, gdy coś go gnębi.
|
|
|
|
świat zamyka się razem z twoimi powiekami.
|
|
|
|
na rzęsach jesień stara się pozamykać uczucia.
|
|
|
|
chciałabym go czytać przed snem, aż mi się będzie rozmywał. aż palce mi się będą gubić w literkach i w końcu zasnę cała w tych jego słowach.
|
|
|
|
tak w zasadzie, proszę pana, to ja pana kocham nieszczególnie.
|
|
|
|
'Człowiek nigdy nie jest uodporniony. Może się tylko do pewnych rzeczy przyzwyczaić…'
|
|
|
|
to nie jest tak, że już Cię nie kocham. chcę Cię mieć. zależy mi na Tobie, ale cenniejsze jest Twoje szczęście, nie koniecznie przy mnie. nie pozostaje mi nic innego, jak życzyć WAM szczęścia, którego nie potrafiłeś NAM zapewnić.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
