 |
|
Więc nie pisz i nie dzwoń. Już nie rośnie tętno. I wszystko mi jedno. Ty to, tylko przeszłość.
|
|
|
|
Nie jesteśmy dziećmi, miłość to nie jest zabawa. Pytam się tylko, po co były te wszystkie starania?
|
|
|
|
Tak naprawdę trudno było opisać naszą sytuacje. Nie byliśmy parą, ale lubiliśmy spędzać ze sobą czas. Te czułe objęcia, spojrzenia pełne pożądania, słodkie słówka.
|
|
|
|
Tęsknię. Wiesz, jak to jest? Wijesz się i szukasz wyjścia, na siłę poszukujesz zastępcę człowieka, którego tak cholernie Ci brakuje. Chcesz zszyć łzami swoje serce, które rozrywa się samoistnie wewnątrz. Krzyczysz szeptem i nie wiesz, dlaczego tak się dzieje. Przecież miałaś wszystko pod kontrolą. A jednak uzależniłeś się. Domagam się uwagi, jakiegokolwiek znaku życia, oddechu, tego, że jeszcze o mnie nie zapomniałeś.
|
|
|
|
Tak nagle się poznali. Tak przypadkowo. Przez przypadek porozmawiali trochę dłużej i dłużej. Tak nagle stali się dla siebie najważniejszymi ludźmi na świecie. Zupełnie przez przypadek.
|
|
|
|
Noc najlepsza pora na wszystkie przemyślenia. Na zastanawianie się nad sensem życia i dalszymi planami na życie. A, co najgorsze na wspomnienia.
|
|
|
|
Najbardziej boli odejście osób które zapewniały, że będą z nami w tych najgorszych momentach.
|
|
 |
|
Aniele stróżu stój i patrz jak spadam,
nie czuję nic a myślałam że możesz mi szczęście dawać.
Szczęście skróciło skrzydła, nie mogę latać
a chciałam uciec stąd i ciebie zabrać.
Aniele odpuść nam winy, chociaż my nie odpuszczamy.
Z niektórymi po dziś dzień udajemy, że się nie znamy.
I co z nami? Już raczej nic kurwa.
Nie ma nas, jestem ja i nabita lufka.
|
|
|
|
. Istnieją serca dla których idę boso przez szkła,
a mimo że oddaję wszystko dzieli nas mgła.
Są serca przez które nie mogę oddychać
i mimo że to boli uczę się żyć bez powietrza.
Są serca jak moje co zbyt często stoją w miejscu.
Więcej lat strat, próby stają się bez sensu.
Są serca tak ważne że modle się o nie.
Gdy zapytasz o kim mówię nie powiem że to o tobie.
|
|
|
|
Wszyscy powtarzają, że dam radę, że poprawie oceny, że zdam, ale nikt nie wie, że ja nie daję rady z tym całym syfem. Odpalam znowu szluga, bo tylko to pomaga mi normalnie funkcjonować. Mój cel? Zdać! ale to nie jest takie proste jak się wydaje. Oni nie zdają sobie sprawy jak u mnie jest w domu. Boje się jej spojrzenia, gdy dowie się że zawaliłam. Dlatego walczę ! Robię wszystko aby zobaczyć w jej oczach dumę, że ma taką córkę. Nie chcę znowu słyszeć ' zniknij mi z oczu'. Mam tego dosyć ! Wszyscy powtarzają, że uczę się dla siebie. A właśnie to jest bzdura! Uczę się by udowodnić jej, że może na mnie liczyć. Udowodnić że jestem inna niż jej się wydaje.Mam dosyć bo nigdy tak na prawdę jej nie miałam. Wyjeżdża do pracy wcześnie z rana, wraca późnymi wieczorami i gdy tylko chcę się pochwalić na wejściu słyszę ' dajcie mi wszyscy święty spokój' . Brakuje mi jej. Cholernie ją kocham i każdego dnia pragnę aby przyjechała wcześniej i zjadła wspólnie z nami kolacje.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
