 |
Staraj się dojrzeć promyk światła tam, gdzie inni widzą tylko ciemności.
— Paulo Coelho
|
|
 |
Wszystkiego czego pragnę, to znalezienie kogoś, kto zostanie ze mną bez względu na to, jak trudno jest być ze mną.
|
|
 |
Następnym razem będzie inaczej... Będę się więcej śmiać, lepiej żyć. Nie będę się już bać...
|
|
 |
A to, za moją cierpliwość, za moją głupotę, że musiałam być z takim skurwysynem, za stracony czas, za wszystkie wypowiedziane słowa w twoim kierunku. Kurwa, w sumie to żałuję, że Cię poznałam
|
|
 |
Nie, nie odwracaj się!! Patrz mi w oczy! Patrz!
|
|
 |
Zawsze iść - rozkaz, który mam we krwi. Z każdym z was walczyć do utraty tchu...
|
|
 |
Nauczeni nie bać się.... Tylko coś - nie pozwala usnąć...
|
|
 |
Ludzie są... i nie będą nigdy lepsi...
|
|
 |
Fuck this life. I'll gonna survive.
|
|
 |
tonę w głębi życia... otacza mnie ciemność, a ja nie mam już siły, aby wypłynąć na powierzchnię i zaczerpnąć tchu... dopiero kiedy ból rozrywa moją duszę, potrafię dostrzec, że głębia i ciemność jest piękna... jest moim przeznaczeniem... jest spokojem...
|
|
 |
Strasznym uczuciem, jest bać się miejsca, które kiedyś się kochało. Widzieć róg ulicy, który znało się tak dobrze i bać się jego cienia...Widzieć znajome schody, i nie móc po nich zejść... Nigdy nie rozumiałam, jak ludzie mogą żyć w strachu. Zawsze myślałam, że lęk dotyka kogoś innego... Kogoś słabszego... Mnie nigdy nie dotyczył. Aż nagle stało się. Kiedy strach Cię opanuje, zdajesz sobie sprawę, że był w Tobie przez cały czas. Czekał. Pod powierzchnią wszystkiego co kochałeś... Twoja skóra cierpnie. Twoje serce słabnie... Patrzysz na człowieka, którym kiedyś byłeś... I zastanawiasz się, czy kiedykolwiek jeszcze nim będziesz...
|
|
 |
Została już tylko Nadzieja... Siostra lęku, matka prośby, kornej niemocy starca opiekunka...
|
|
|
|