głupie teksty, śmieszne teksty, opisy gadu-gadutwój portal społecznościowy

Teksty znajomych użytkownika MarcinCinekXC

może więcej  może mniej  myśli i rąk  Twoich słów  pragnę z dnia  na dzień  dla spokojnego snu    cień mnie przeraża  cień Twoich oczu  i myśl że nie  umiem Cię mieć  choć na chwilę

slodkizapachwanili dodano: 8 maja 2010

może więcej może mniej myśli i rąk Twoich słów pragnę z dnia na dzień dla spokojnego snu cień mnie przeraża cień Twoich oczu i myśl że nie umiem Cię mieć choć na chwilę

Śpiesząc się  zniszczysz detale.  I stworzysz nienasycona pustkę.

slodkizapachwanili dodano: 8 maja 2010

Śpiesząc się zniszczysz detale. I stworzysz nienasycona pustkę.

Czasem powracasz niespodzianie  by strącić łuski z moich powiek  by mi przypomnieć że istniejesz  i że zapomnieć mnie nie możesz

slodkizapachwanili dodano: 8 maja 2010

Czasem powracasz niespodzianie by strącić łuski z moich powiek by mi przypomnieć że istniejesz i że zapomnieć mnie nie możesz

Wędrujesz ze mną po bezdrożach  w nieznanym świecie   świecie fikcji  a w słowach wiatru wciąż układasz  alfabet gdzieś zapominany

slodkizapachwanili dodano: 8 maja 2010

Wędrujesz ze mną po bezdrożach w nieznanym świecie , świecie fikcji a w słowach wiatru wciąż układasz alfabet gdzieś zapominany

To ty wciąż kładziesz swe milczenie  na serce wypełnione lękiem  w których tak tłoczno jest od rzeczy  że dla miłości nie ma miejsca

slodkizapachwanili dodano: 8 maja 2010

To ty wciąż kładziesz swe milczenie na serce wypełnione lękiem w których tak tłoczno jest od rzeczy że dla miłości nie ma miejsca

To ty dajesz wciąż martwą ciszę  jak list wysłany z tamtej strony  w ciepłej kopercie chwil ulotnych  o barwie marzeń niespełnionych

slodkizapachwanili dodano: 8 maja 2010

To ty dajesz wciąż martwą ciszę jak list wysłany z tamtej strony w ciepłej kopercie chwil ulotnych o barwie marzeń niespełnionych

Krytyka jest potrzebna:  w szkole i w domu .  Potrzebna jest by  każdy zrozumiał  swe błędy .  Tylko jest  pewien  komizm  tej  sytuacji:  otóż  krytykować potrafi  każdy    ale prawdziwej sztuki  krytyki  nikt nie  potrafi .

slodkizapachwanili dodano: 8 maja 2010

Krytyka jest potrzebna: w szkole i w domu . Potrzebna jest by każdy zrozumiał swe błędy . Tylko jest pewien komizm tej sytuacji: otóż krytykować potrafi każdy , ale prawdziwej sztuki krytyki nikt nie potrafi .

pragnienia zaspokajam  wyobrażeniem naszych chwil

slodkizapachwanili dodano: 8 maja 2010

pragnienia zaspokajam wyobrażeniem naszych chwil

Samotnie maluję myśli  niebiańskim odcieniem  westchnienia

slodkizapachwanili dodano: 8 maja 2010

Samotnie maluję myśli niebiańskim odcieniem westchnienia

Jak przetrwać ten dzień Jak przeżyć kolejny  Bez zmartwień Bólu Smutku

slodkizapachwanili dodano: 8 maja 2010

Jak przetrwać ten dzień Jak przeżyć kolejny Bez zmartwień Bólu Smutku

Był niebieski.    Jakby ulepiony z kawałka wodospadu.    Związany mocno pod szyją      tak  by nie mógł umrzeć.        Trzymaliśmy się razem przez długie wiosny i lata.    Zapisani byliśmy na wspólną starość.        Kazałam Ci czekać.    Tej jesieni kazałam patrzeć za mną  aż nie wrócę.        Był niebieski.    Jak niebo  które go zabrało.    Jak moje dziecięce łzy.        Był niebieski.    Niepozorny Balonik wypełniony sercem.

slodkizapachwanili dodano: 8 maja 2010

Był niebieski. Jakby ulepiony z kawałka wodospadu. Związany mocno pod szyją - tak, by nie mógł umrzeć. Trzymaliśmy się razem przez długie wiosny i lata. Zapisani byliśmy na wspólną starość. Kazałam Ci czekać. Tej jesieni kazałam patrzeć za mną, aż nie wrócę. Był niebieski. Jak niebo, które go zabrało. Jak moje dziecięce łzy. Był niebieski. Niepozorny Balonik wypełniony sercem.

bohater  celuje prosto w serce  a później odpina  szereg guzików  tworząc jedną literę z końca alfabetu.      te kwiaty rozmazują się na moich oczach. układają wianek na  miękkich włosach  falują z nimi. mówią o wędrówce traw   gładząc z czułością polne konie  dopatrują się niewidzialnego  'gdy ręcę wiedną z głodu'.

slodkizapachwanili dodano: 8 maja 2010

bohater, celuje prosto w serce, a później odpina szereg guzików, tworząc jedną literę z końca alfabetu. te kwiaty rozmazują się na moich oczach. układają wianek na miękkich włosach, falują z nimi. mówią o wędrówce traw, gładząc z czułością polne konie, dopatrują się niewidzialnego 'gdy ręcę wiedną z głodu'.

Moblo.pl
Użytkownicy
Reklama
Archiwum
Kontakt
Regulamin
Polityka Prywatności
Grupa Pino
Reklama
O Grupie Pino
Kontakt
Polecane strony
Transmisja Live
Darmowe galerie i hosting zdjęć