|
bohater, celuje prosto w serce, a później odpina
szereg guzików, tworząc jedną literę z końca alfabetu.
te kwiaty rozmazują się na moich oczach. układają wianek na
miękkich włosach, falują z nimi. mówią o wędrówce traw,
gładząc z czułością polne konie, dopatrują się niewidzialnego
'gdy ręcę wiedną z głodu'.
|
Dodaj komentarz
