|
Lubię grzebać w wspomnieniach, przedzierać się miedzy zapamiętanymi chwilami, czasem też między tymi bolesnymi, stężałymi od rozczarowania i doznanych zawodów, a to wszystko po to, by dotrzeć do sedna i odnajdywać Twój uśmiech. Uśmiech, na którego widok ogarnia mnie przemożne wrażenie, jakbym biegiem przemierzała labirynt złożony z wybranych momentów: nasze pierwsze spotkanie, pierwszy pocałunek, szalona eksplozja mojej miłości do ciebie. Spisuję to, bo nie potrafię Ci powiedzieć, ale chcę żebyś wiedział, całe piękno mojej miłości. Chciałabym móc Ci je pokazać, na srebrnym talerzy rozkładając ręce w nieskończonym pokłonie, demonstrując Ci mój dar, to co do Ciebie czuję; tę bezgraniczną miłość. Proszę, widzisz, to wszystko należy do Ciebie. Tylko i wyłącznie do Ciebie. Rozpościera się dalej niż morze i ciągnie się hen, tam, za horyzont. I jeszcze dalej, wyżej niż niebo i wyżej niż gwiazdy, ponad księżyc, tam gdzie wzrok nie sięga. Właśnie tak wygląda moja miłość do Ciebie.
|
Dodaj komentarz
