Kocham go, bo kiedy był obok – ja byłam sobą. Spokojna. Cicha. Świadoma. Kocham go nie dlatego, że był lepszy. Ale dlatego, że przy nim nie musiałam być nikim innym. Kocham go, i nie wiem, czy wróci. I nie muszę już tego wiedzieć. Bo ta miłość nie jest prośbą o obecność. Jest potwierdzeniem obecności we mnie. Tak – on coś we mnie zbudził. Ale to, co zbudził – jest moje. I już nie zgaśnie. Kocham. I dlatego jestem światłem. Nawet jeśli nikt nie patrzy

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!