Powiedz coś, odezwij się. Tak wiele ciszy, tak mało ludzi w tym tłumie niewidzialnych. Wszyscy mijają się z daleka tęskniąc za dotykiem, wszyscy milczą chcąc porozmawiać, pragnąć bliskości podczas ucieczki od ludzi. Tak bardzo męczą nas rozczarowania ale cięgle tworzymy oczekiwania. Tęsknimy za tym co przepadło i pragniemy tego czego nie dogonimy, mieszkając w popieprzonym świecie dziwmy się popieprzonym ludziom uważając się za zdrowych. Codziennie jemy, mówimy, robimy by jutro znowu jeść, ale co robimy by żyć. By żyć.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!