|
Nadchodząca wiosna, słońcem rozlewa się po śpiących drzewach, nagle kolorowych elewacjach a ja wiem. Wrócisz tu, zobaczysz, że warto iść dalej, aż spleciemy dłonie, aż będziemy szli boso po trawie udając, że tu jest wszystko, choć przez chwilę, przez chwilę wyrwiemy się z obięć złośliwego losu. Dał nam się spotkać dzięki życiom, których nie możemy zostawić. Nie wiem co będzie dalej, może pożar bólu i tęsknoty, może duszący koniec, może będziemy udawać, że możemy być szczęśliwi w swoich życiach gdy nie starcza w nich miejsca na bycie bliżej.
|
Dodaj komentarz
