Wierzyłam, że magiczne słowo "kocham", to coś na zawsze. I że nie można go zabrać. Ty je jednak zabrałeś, odszedłeś wraz z nim i zostawiłeś mnie samą. Czasami jeszcze mówiłeś "kocham", ale było to słowo obce, nieprawdziwe, miało inny dźwięk. Nie było w nim słońca, stało się martwe, jak spod ziemi. To "kocham" mówiły tylko twoje usta, a nie Ty sam. Twoje usta powtarzały to słowo jak "do widzenia", jak "dzień dobry"; zwyczajnie, bez uśmiechu, niczym informacje o pogodzie na koniec dziennika. / Wanda Lachowicz.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!