"Nie było sposobu wytłumaczyć ci, że w ten sposób nigdy do niczego nie dojdziesz, że na pewne rzeczy jest za późno, na inne za wcześnie; będąc w samym środku radości i odprężenia, byłaś równocześnie o włos od rozpaczy, twoje zawiedzione serce tonęło we mgle (…). Ale jak ślicznie wyglądałaś w oknie, z szarością nieba odbijającą się na policzkach, z książką w ręku, z ustami zawsze nieco łapczywie uchylonymi i wzrokiem pełnym wątpliwości. Było w tobie tyle straconego czasu, byłaś tak bardzo kształtem czegoś, czym byłabyś mogła być w innym układzie, że obejmowanie cię i posiadanie stawało się czymś zbyt tkliwym, zbyt graniczącym z dobroczynnością". Julio Cortázar "Gra w klasy"

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!