Wiem,co znaczy stać przy oknie i nie znajdować w sobie nawet łez,czuć na sobie karę za grzechy,których nie popełniło się nigdy. Żyć ustawiczną świadomością,że nie widzi się wyjścia z tego wszystkiego. Nie potrafiłem przecież nawet kochać. Zaraz okazywało się bowiem,że w istocie piłuję gałąź,na której miałem zamiar z kimś usiąść. // Stanisław Stanuch

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!