I pomyślałam najbanalniej na świecie,jakie to niesprawiedliwe,że jest się z kimś blisko, tak blisko,że dotyka się jego myśli w głowie samym tylko spojrzeniem w oczy,że brzmienie głosu i słowa,które są z tego głosu zrobione,powtarza się sobie przed zaśnięciem,przytula się je,jakby to były jakieś foniczne laleczki...a potem Ziemia się obraca o pare stopni, wszystko znika,jak gdyby nigdy nic,jest już inna pogoda,mówi się co innego innym uszom. // Anna Janko

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!