Przy­kuły mnie łańcuchy do skały obojętności. Po co mi ten ogień sko­ro tyl­ko we mnie gości. Zgłod­niałe sępy ranią zbo­lałe wnętrze moje. Szar­pią krwa­wiące serce i wspom­nień całe zwoje. Straszny jest ból co odrasta za karę, za marzenia. Jes­tem og­niem na ska­le co miłość w po­piół zmienia.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!