|
Życie uciekało mi między palcami w zadziwiająco szybkim tempie. Każdy dzień mijał jak sekundy. Każdy tydzień jak minuty. Każdy miesiąc jak godziny. Każdy rok jak dni. Kim jestem? Nieodłączne pytanie, które zadaję sobie od początku mego istnienia. Nie znałam odpowiedzi na nie, aż do dzisiaj. Byłam własnym cieniem, pozbawionym chęci i ambicji, wypranym z uczuć i emocji. Każdego ranka budziłam się po to, by wypełniać monotonię. Dzień, w dzień robiłam to samo. Jedzenie, a często odmawianie sobie go z powodu, rosnącej we mnie choroby, palenie, zabijających mój organizm od środka papierosów, pisanie jakiegokolwiek przekazu, powstrzymywanie się od zrobienia sobie kolejnej rany na ciele, pielęgnowanie nienawiści do samej siebie i przede wszystkim do miłości, w którą nawiasem mówiąc przestałam wierzyć. Teraz wierzyłam. Tak jak kiedyś. Co sprawiło, że moje życie uległo tak diametralnej zmianie?
|
Dodaj komentarz
