''Bar­dzo sta­rałam się za­pano­wać nad płaczem. Pa­miętam, jak pew­nej no­cy, zwi­nięta w kłębek w tym sa­mym ro­gu tej sa­mej sta­rej ka­napy, zno­wu za­lewając się łza­mi pod wpływem tych sa­mych co zaw­sze żałos­nych myśli, spy­tałam samą siebie: Czy jest w tej sy­tuac­ji coś, co mogłabyś zmienić, Liz? Byłam w sta­nie wy­myślić tyl­ko ty­le, by zwlec się z ka­napy i nie przes­tając szlochać, próbo­wać stać na jed­nej nodze pośrod­ku po­koju. Sko­ro nie pot­ra­fiłam pow­strzy­mać łez ani zmienić te­go po­nure­go wewnętrzne­go dialo­gu, chciałam udo­wod­nić, że wciąż jeszcze spra­wuję nad czymś kon­trolę: przy­naj­mniej mogłam się zapłaki­wać, ba­lan­sując na jed­nej nodze. To już było coś. ''

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!