|
Trzeba się czasem z kimś rozstać.
Ludzi się nie da nie tracić.
Jak pies nie żyje, to się go nie da zatrzymać.
Powrót do siebie bywa powrotem do starych niedobrych czasów.
Trzeba czasem usłyszeć:
kocham cię, ale nie mogę z tobą być
ze swoich ust lub z czyichś.
Jak rzeczy to spakować,
jak łzy to wypłakać,
jak bałagan – posprzątać.
Nos z białych śladów opłukać,
zdjęcia profilowe zmienić.
I można iść dalej. Gdzieś coś.
Coś tam.
~Dominika Dymińska
|
Dodaj komentarz
