i jedynym lekarstwem jest umysłu trzeźwość. I sobą też gardzę, bo cierpię przez to, że: nie potrafię czasem odwrócić się plecami od tych ludzi, którzy ranią mnie i mają mnie za nic. Nie umiem sobie radzić - nie jestem aż tak twarda - - z najprostrzymi sprawami, potrzebuję oparcia, potrzebuję miłości i uczuć prawdziwych. Ale wolę nic nie mieć, niż mieć coś na niby

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!