|
Siadając dziś przy porannej kawie, a później paląc papierosa, zastanawiałam się, czy nie popadłam w rutynę życia codziennego. Ale czy nie wiedząc praktycznie nic o życiu jest to w ogóle możliwe? Rozumiem wszystkie obowiązki. które muszę wykonać w najbliższym czasie, goniące terminy, tym samym przysłowiowy "brak czasu". Rozumiem też zmęczenie psychiczne wywołane przez takie funkcjonowanie. Ale czy jeżeli, ktoś jest ważny dla kogoś, to nie można nawet w tym pędzie życia znaleźć 4 minut na sms, już nie chodzi o telefony czy godzinne rozmowy, nigdy tego nie oczekiwałam codziennie, jednak dziwnie się czuję, czekając cały dzień, a w zamian otrzymuję wyłącznie ciszę. W takich momentach czuję się jak hmm właśnie jak, kto. Ale być może w całym tym pędzie życia, pamiętanie o ważnych osobach i poświęcanie im 5 minut z życiorysu staje się bardzo skomplikowane....
|
Dodaj komentarz
