(3) Zno­wu czuję się za­gubiona i po raz ko­lej­ny nie wal­czę z tym, pod­da­je się uczu­ciom, bo wierzę, że tym ra­zem będzie inaczej, że Bóg zacho­wał dla mnie jakąś cząstkę szczęścia i jak zaw­sze doz­na­je roz­cza­rowa­nia, jes­tem załama­na. To przez nadzieję, która za każdym ra­zem kieru­je moim głupim ser­cem. Po­win­nam przes­tać już wie­rzyć w te cho­ler­ne baj­ki, że jed­nak będzie dob­rze, że się poukłada tak jak bym chciała. Nie po­win­nam wie­rzyć tej cho­ler­nej nadziei tkwiącej w podświado­mości. Po­dob­no cier­pienie uszlachet­nia. O wiele bar­dziej wo­lałabym nie być szlachetna. Wo­lałabym być zwyczaj­nie szczęśli­wa.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!