Daj mi usnąć, nawet na wieczność, bo sny wyblakły Moja pustko, zapomniany malarzu bez farby Wybacz mi obojętność, gdy znów rozlewam smutek Kreśląc palcami przeszłość, która nie daje uciec Połam sztalugę, malarzu Upij się naiwnością, rozmazuj nią szarość i ostrość obrazu Aż kontur pejzaży spowije mgła Pij do dna, malarzu, do dna...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!