Doszła do momentu, gdy wspomnienia zamiast łez, zaczęły wywoływać smutny uśmiech. Tęsknota za tamtymi chwilami już tak nie doskwierała, ale ciągle pozostawiała ten szczególny niedosyt. I siedząc tak sobie, złapała starą fotografię, z której biło szczęście, beztroska i miłość. Coś co trwać wiecznie nigdy nie miało, a było na tyle wspaniałe, by wyryć się w jej sercu na zawsze. /mxd

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!