Szła w mrok za jego dłonią, jak za białą gwiazdą, przez próg, którego nigdy nie przestąpiło słońce. Do spłowiałych ścian, umierających lamp, zasłon spinanych agrafką lęku. Obca ciemnościom poruszała się jak kalekie zwierzę.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!