|
Cz.1 Trzeba mieć naprawdę dużo odwagi żeby skupić się na jednej osobie, żeby kochać do bólu i nie odpuścić nawet jeśli nawzajem ma się siebie dość. Ja to potrafiłam, Ty nie. Nie miałeś dość odwagi by swoje serce oddać mi, dziewczynie, która była Ciebie pewna i skoczyłaby za Tobą w ogień. Poświęcałam Ci czas, oddałam swoje serce i wszystko co miałam w sobie najlepsze, wybaczałam i czekałam, choć tak często Cię nie było, a Ty mimo to nie próbowałeś mnie pokochać. Zrobiłeś ze mnie opcje - wyjście awaryjne, przez to wszystko nie czułam się tą najważniejszą, a raczej gorszą od innych. Dziś potrafię się już do tego przyznać. Być może zdarzają się takie sytuacje jak ta nasza, człowiek wybacza i żyje dalej, ale nie kiedy kocha się pierwszy raz. Wtedy nie umie się zrozumieć, ani zaakceptować faktu, że zostało się zranionym, zdradzonym i opuszonym, zwłasza kiedy ma się świadomość, że przecież zasługuje się na coś lepszego, niż się dostało.
|
Dodaj komentarz
