|
"Począł się ubierać, nie śmiał przy tym dotknąć własnego ciała. Czuł ją ciągle przy sobie, aż po czubki włosów wypełniony był owym dziwnym, cięższym od ołowiu, boleśniejszym od męki umierania, słodszym od najpiękniejszych wierszy uczuciem, jakie daje noc z kimś, na kogo czekało się przez tysiąc chwil, kogo pragnęło się przez wiele bezsennych nocy, kogo oczekiwało się przy każdym pukaniu do własnych drzwi; przez kogo nienawidziło się nieba, ziemi i ludzi, i przez kogo kochało się wszystko."
|
Dodaj komentarz
