Z każdym ruchem warg zda­wał się ro­nić ko­lejną kroplę krwi ze swo­jej duszy, lecz wie­dział, że ma w tym cier­pieniu cel. Tym ce­lem byłam ja, oraz za­dowo­lenie mnie tyl­ko dla­tego, że czuję do niego głupie uczu­cie. Poświęce­nie było og­romne, gdyż każdy do­tyk był jak szty­let wbi­jany w jej pier­si... Mi­mo to nie przes­tał. Owinął mnie naszyj­ni­kiem swoich dłoni i czu­le całował, jak­by tyl­ko to się wte­dy liczyło. Z każdą ko­lejną mi­nutą wie­działam, że to jest to, cze­go pragnę...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!