Ty miły jesteś ślepy, więc Cię nie winię, ale ja miałam dwoje oczu widzących na nic.. Widzącymi oczami nie dostrzegłam Twojego serca, chwytnymi rękami nie ujęłam i wymknęło mi się jak ziemia bogu, żeby zataczać się po orbitach samotności i stałeś się odległy jak Mleczna Droga widna już nocą tylko bezsenna z chłodu. [H.Poświatowska]
|