Moja dusza ma zły zwyczaj wyolbrzymiać myśli, które wcale nie są dobre ani pobożne. Zbyt często skupiam moje wewnętrzne szkło powiększające na niemiłej uwadze jakiegoś nieznajomego, która natychmiast wydaje się jeszcze bardziej nieprzyjemna. Czasem kieruję lupę w przeszłość, na nauczyciela, który wyśmiewał się ze mnie w trzeciej klasie podstawówki, albo na przyjaciół, którzy zawiedli mnie w liceum, a wtedy rany się pogłębiają. Kiedy indziej odwracam szkło w stronę przyszłości, a nieskończony strumień lęku, niepokoju i zmartwień wzbiera i zamienia się w rwącą rzekę, która unosi mnie ze sobą. / R. Brett

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!