|
nigdy nie byłem samotny. siedziałem w pokoju - myślałem o samobójstwie. byłem w dołku. czułem się fatalnie - gorzej niż kiedykolwiek - ale nigdy nie czułem, że inna osoba mogłaby wejść i wyleczyć to, co mnie gryzie. albo że ileś tam osób mogłoby to zrobić. innymi słowy, samotność nigdy nie była moim zmartwieniem, bo zawsze tak bardzo pragnąłem odosobnienia. za to na przyjęciu albo na stadionie pełnym wiwatujących ludzi, tam mógłbym czuć się samotny. zacytuję ibsena: “najsilniejsi są najbardziej samotni” (…). znasz typowe reakcje tłumu: “hej, jest piątkowy wieczór, co chcesz robić? siedzieć tak tutaj?” no cóż, tak. bo tam na zewnątrz nic nie ma. to głupota. głupole spotykają się z głupolami. niech się ogłupiają sami (…). żal mi milionów, ale nigdy nie czułem się samotny. lubię siebie. jestem najlepszą rozrywką jaką mam. napijmy się jeszcze wina!
Charles Bukowski.
|
Dodaj komentarz
