|
Zatrzymała się. Usiadła na betonowych schodach w centrum małego miasteczka. Była wściekła, sfrustrowana, obojętna. Czuła ogromny ból, który przenikał jej serce. Wyłączyła telefon. Nie chciała z nikim rozmawiać. Została sama z sobą, a jej myśli rozrywały jej głowę. Założyła słuchawki, włączyła ulubioną muzykę. Spostrzegła starca. Uśmiechnął się do niej. Odpowiedziała tym samym. W pewnym momencie zaczęła obserwować przechodniów. Spieszyli się gdzieś, nie potrafili się zatrzymać, chociaż na chwilę, tak jak ona. Przecież każda z tych osób miała własny świat, własne problemy, chaos. Poczuła jak do oczu napływają jej łzy. Wzięła głęboki oddech, wstała, zabrała torbę. Z uśmiechem na twarzy poszła przed siebie, dalej walczyć. Wiedziała już, że wszyscy jesteśmy tylko różnobarwnymi pionkami w grze zwanej ŻYCIEM.
|
Dodaj komentarz
