leże w łóżku drugi dzień, słyszę stukanie deszczu o szybę, widzę spadające liście i leże tak kolejną jesień jestem sama. leże w łóżku w którym spokojnie zmieściłyby się dwie osoby a wciąż nie ma kto zająć miejsca koło mnie. jeszcze bardziej przygnębia mnie fakt choroby. leże sama i chora i okazuję się że nagle nie ma kto mnie okryć kołdrą, nikt nie przyneisie mi tabletek a nawet nie zaparzy ulubionej zielonej herbaty. tak, jesień daje się we znaki. / kulka
|