coś trze­ba wypłakać, czy to łzy czy sen czy krzyk. czymś trze­ba rzu­cić, czymś dos­tać w twarz. nie za­pomi­na się z pos­ta­nowienia, z obiet­ni­cy, ze strachu. nie za­pomi­na się w ogóle. można tyl­ko uda­wać, że się z czymś upo­rało, aż w końcu sta­je się to przyz­wycza­jeniem, ru­tyną, częścią naszej mas­ki. ale do­piero, do­piero wte­dy się wypłacze łzy, sen czy krzyk. nie za­pomi­na się od tak. nie za­pomi­na się w ogóle.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!